سیدمحمدخاتمی که طی روزهای اخیر، تحرکات ویژه ای را در آستانه آغاز رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری ۹۲، شروع کرده است، از وجود فضای یاس و نا امیدی در کشور انتقاد کرد.

وی در دیدار با «جمعی از اقشار مختلف مردم اصفهان» در آستانه ماه مبارک رمضان، با اشاره به مشکلات اخیر کشور گفت که شدیداً مخالف براندازی است.

خاتمی که طی سالهای ۷۶ و ۸۰، به عنوان رییس جمهور ایران انتخاب شده است ، طی ماههای اخیر (برخلاف ماههای اخیر) ، اظهاراتی در مورد مسائل مهم کشور می کند. تحلیلگران اظهارات اخیر وی را «اماده سازی اصلاح طلبان» برای انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ می دانند.

او البته در این سخنان، به شدت نسبت به اتخاذ تصمیم برای اصلاحات در جلسات «سه نفره» انتقاد کرده است.

بخش هایی از اظهارات وی در پی می آید:

* اخیراً گفته شده است ۳ نفر بنشینند و محور کار اصلاحات باشند! با همه احترامی که برای بزرگان قائلم این را دور از شأن اصلاحات و جامعه می دانم. درحالی که این همه شخصیت‌های بزرگ در جامعه وجود دارند چرا فقط سه نفر؟ هرچند بزرگ و مهم باشند (البته به جز من).

* اصلاحات حزب نیست، گرچه در درون اصلاحات احزاب، گروه‌ها و تشکلات شکل می‌گیرند (کارگزاران، مجاهدین انقلاب، جبهه مشارکت، اعتماد ملی، انجمن‌های اسلامی، دانشگاه‌ها، مهندسان، معلمان، جامعه، انجمن‌ها و…) و من نیز به نوعی سعی کرده‌ام با همه در تماس باشم و از نظرات استفاده کنم. اما باید قبول داشت بالاخره هر کدام از آنها گرچه در یک چارچوب کلی با هم مشترک هستند اما بحث‌ها و رویکردهای خود را دارند.

*امروز گاه با احساس نامیدی و بی‌آیندگی مواجه می شویم، در حالی که انقلاب بزرگی صورت گرفته، رژیم استبدادی و سرکوبگری جای خود را به جمهوری اسلامی داده، بر حقوق و حرمت انسان ها تأکید شده و در مقابل فزون طلبی قدرت های خارجی مقاومت خوبی وجود داشته است. اما جای پرسش دارد که چرا با این وجود در بخش هایی از جامعه نشانه هایی از دلزدگی و حتی یأس می بینیم. مگر عوامل اسرائیل و آمریکا در اینجا حکومت می‌کنند؟ همه کسانی که اینجا حکومت می‌کنند، از خود ما هستند؛ اما چه شده که چنین ناراحتی‌ای وجود دارد و از جمله افرادی که اینجا حضور دارند، از حرفهایشان گاه بوی نومیدی به مشام می رسد.

*آیا واقعا در حال حاضر در جامعه ما، خط‌ مشی‌ها و اقدام‌هایی که انجام می‌شود، مقبول جامعه است؟ اولا در سطح جامعه عمومی نوعی نارضایتی دیده‌می‌شود. نمی‌خواهم بگویم این نارضایتی منشأ یک انقلاب دیگر می شود، نه. قصد من این نیست، زیرا در عمق وجود اکثریت جامعه، اسلام هست و مردم دین را قبول دارند حتی اگر نسبت به حاکمان آن نظر منفی داشته باشند، با این مسأله موافق نیستند که اصل نظام از بین برود و حتی کسانی که دینی هم نیستند، ولی صاحب انصاف اند نیز نه با دخالت خارجی موافق اند و نه می خواهند نظام از بین برود. اتفاقاً ما حافظ نظامیم و مدافع آن و به همین دلیل برای پایداری آن خواهان اصلاحات هستیم زیرا اگر این اصلاحات انجام نشود، اولین زیانکار نظام است و در این مورد کسانی مسؤول اند که این زمینه را به وجود آورده‌اند. من معتقد نیستم باید این نظام را براندازی کرد و نباید هم چنین چیزی اتفاق بیفتد. ما شدیداً مخالف براندازی هستیم. چنین امری هم به لطف خدا اتفاق نمی افتد. ما با اصل نظام، امام و جمهوری اسلامی موافقیم، اما به روش‌ها و سیاست‌های جاری انتقاد داریم.

*بعضی روش‌ها، روش‌هایی است که نمی‌تواند دوام داشته باشد. الان مسائلی که در اینجا مطرح شده، منهای مسایل سیاسی است که از بابت آن رنج دیده‌ایم. آیا واقعا این نحوه صحیح اداره مملکت است؟ آیا با ۵۵۰ میلیارد دلار درآمد نفتی در ایران، یعنی حدود ۶۰ درصد کل درآمد نفتی از ۱۰۰ سال گذشته، باید امروز شاهد چنین تورم و گرانی‌ در ایران باشیم؟

* بیایید کاری کنیم جوانان از جنبه‌های مادی، معیشتی، کار و تحصیل و تفریح مشکل نداشته باشند یا کمتر داشته باشند. حقوق و حرمت همه افراد رعایت شود، امکانات کشور که متعلق به ملت است در مسیر درست به کار گرفته شود. در حال حاضر در دانشگاه‌ها، برخورد و تعامل با استادان و دانشجویان بسیار تحقیرآمیز و نادرست است که این مسأله جای بحث دارد.

* قانون اساسی را قبول داریم، در چارچوب نظام هستیم و با براندازی آن مخالف و با روش‌های غیرمدنی در برخورد با مسایل و تندروی و خشونت مخالفیم. این برنامه کلی بارها بیان شده است.

* اسلام طرفدار آزادی است، طرفدار استقلال و پیشرفت است و البته مهم‌ترین نکته در اسلام، اخلاق و ادب است اما در حال حاضر گاه می بینیم که بداخلاقی، فحش‌دادن و دروغ‌گرفتن و تهمت‌زدن به عنوان ارزش معرفی می شود. حتی وقتی از این موارد شکایت می‌شود، به آن رسیدگی نخواهد شد.